Ετσι νιωθω απο παιδι.
Θυμαμαι τον εαυτο μου να ονειρευομαι και να ταξιδευω...
Αυτα τα ταξιδια του μυαλου,τα αγνα παιδικα ονειρα,
που καθως περνουσαν τα χρονια,καποια απο αυτα
αρχισαν να πραγματοποιουνται.
Η πρωτη αποδραση ηταν με μια βαρκα ενος γειτονα,
τοτε στο χωριο,με ενα σακο που ειχε λιγα μπισκοτα,
150 δραχμες στη τζεπη,λιγο νερο και δυο πορτοκαλαδες.
Ημουνα 9 χρονων...
Ξεκινησα στις 7:30 το πρωι με τα κουπια και στις 11:30
ειχα γυρισει στο σπιτι πτωμα.Ειπα τοτε οτι ο τροπος που
θα ταξιδευω δεν θα ναι με βαρκα.
Καπως ετσι αρχισα να καταστρωνω ταξιδια
στο χαρτη της ψυχης μου
